ساحل افتاده گفت گرچه یسی زیستم/ آه نه معلوم شد هیج که من چیستم موج ز خودرفته ای تیز خرامید و گفت /هستم اگر می روم گر نروم نیستم می رویم تا باشیم... برای و به سوی فرجام آخرزمانیمان. در سینه هامان داغ کوچه و صفین و کربلا داریم. خط های پیشانی هامان همه سرخ است و تبسم لب هامان همه سبز. داغداریم. و منتظر.تمام سخن هامان بوی هدف می دهد. و تمام حرف هامان...کلمة الله هی العلیا...